Door
Burgerschapsonderwijs is een belangrijke missie op scholen. Met de toegenomen aandacht voor zelfredzaamheid en kennis over het politieke systeem zitten we op het goede spoor. Maar dat geldt niet voor de kunst om met verschillende meningen om te gaan. Kan ons onderwijs die burgerschapsvorming wel aan gegeven een aantal praktische uitdagingen en de geïnstitutionaliseerde blinde vlek voor ons koloniale verleden?SOCIALEVRAAGSTUKKEN | Er is de afgelopen vier decennia meer aandacht gekomen voor burgerschapsonderwijs. Vandaag de dag is er sprake van een zekere consensus onder beleidsmakers, onderzoekers, en onderwijzers in Nederland en elders, dat burgerschapsonderwijs de kern zou moeten uitmaken van de schoolmissie.[1] Dit type van onderwijs heeft een politieke, economische, en een sociale dimensie die ruwweg corresponderen met de sleutel woorden: ‘democratie,’ ‘participatie,’ en ‘gedeelde normen en waarden.’[2]